Carla en Gustaaf zijn 2 mensen die niet altijd gezien en gehoord worden, maar dat verdienen ze zeker wel. Voor hun was het leven niet altijd makkelijk. Ze bungelen “onderaan” in de samenleving… Geen werk, geen gezin, een uitkering, hersenletsel, drankproblemen, begeleid wonen… Maar zoals Carla het zegt: "Niemand is beter of minder waard dan een ander, dat je bestaat maakt dat je ertoe doet."
Als je de moeite neemt en wat beter kijkt en luistert, dan merk je op, dat deze mensen helemaal niet onderaan in de samenleving staan, maar er middenin. Dit zijn mensen met passies, die weten waar hun kracht ligt. Mensen die iets te bieden hebben. Mensen van wie we iets kunnen leren.
Bij dit project begon ik met interviews en een aantal tekeningen op locatie. Vervolgens heb ik bedacht wat ik over ze wilde vertellen. Ik wilde over ze vertellen met een positieve insteek. De nadruk wilde ik leggen op hun krachten en talenten. Dit kon ik niet doen zonder te laten zien wat hun het leven moeilijk heeft gemaakt, want dat maakt het positieve extra krachtig. Daarom maakte ik daar ook van elk illustraties over, zonder er te diep op in te gaan. Bij Gustaaf waren het beugels bier, bij Carla een explosie van gedachtes.
Verder tekende ik de locaties van de interviews en andere plekken die voor hen belangrijk zijn. De meeste illustraties heb ik gewijd aan hun passies omdat ik de positiviteit en kracht daarvan wilde laten zien.
Gebruikte materialen: Stiften, kleurpotloden, Indische inkt, ecoline, hoogdrukinkt
Dit is het verhaal van Zwolse kunstenares Carla De Boer.
Bij sociaal culturele vereniging Eureka ontmoette ik Carla voor het eerst. Ik vond haar toen al een bijzondere vrouw
Carla: "Ieder is gelijkwaardig. Niemand is beter of minder waard dan een ander. De bouwvakkers die hier lopen zijn net zo belangrijk als bijvoorbeeld een hoogleraar."
Ik ben bij Carla thuis om haar beter te leren kennen. Ze vertelt mij over haar leven. Ze is als een open boek.
Carla woont alleen. Ze is gescheiden en heeft geen kinderen. Ze leeft van een WAJONG-uitkering. Op haar 3e liep ze hersenletsel op. Daardoor is ze snel moe en heeft ze een slecht korte termijn geheugen. Prikkels kan ze moeilijk verwerken.
"Het is alsof ik vuurwerk in mijn hoofd heb."
Door haar hersenletsel heeft ze nooit een opleiding kunnen volgen. Je moet haar echter niet onderschatten. Ze is een krachtige vrouw, die heeft geleerd door te leven.
We praten over vanalles, maar vooral over haar passie voor schilderen.
Carla: "Ik kan alleen schilderen met muziek aan. Dan laat ik alle zorgen, beslomeringen
en piekergedachten los. Ik luister als een leeg iemand. De muziek maakt het schilderij."
Carla laat mij haar verzameling schilderijen zien. Ook haar eerste werken van 15 jaar geleden. Ik vraag haar wat ze daar nu van vindt. "Amateuristisch" zegt ze lachend.
Ik: Sinds wanneer vind jij jezelf dan een echte kunstenaar?
Carla:"Sinds ik met paletmessen werk! En sinds ik in Odeon mocht exposeren, ben ik een echte kunstenaar!"
Carla is een zelfverzekerde vrouw, bewust van haar eigen kracht. Ze heeft een uitgesproken persoonlijkheid en laat niet over zich heen lopen. Ze is doelgericht en vastbesloten een beroemde kunstenares te worden.
